Ταξίδια...στο όνειρο

Οι μαθητές και μαθήτριες του Ε1 μας ταξιδεύουν σε χώρες μαγικές...

Ένα ταξίδι στα αστέρια!
Είμαι ένας εργάτης της NASA. Ήρθαμε εδώ στην Αφροδίτη για να βρούμε εξωγήινους.
Οι εξωγήινοι μοιάζουν με ποντικοχαμστεράκια και η Αφροδίτη είναι γεμάτη με χρώματα και δέντρα, πολλά μαγαζιά, πολλά σπίτια καθώς και εξωγήινους ντυμένους με περίεργα, χρωματιστά ρούχα.
Δεν μοιάζει και πολύ με τη Γη, γιατί η Γη έχει αυτοκίνητα, έχει τηλεοράσεις και πολλά πράγματα που δεν υπάρχουν στην Αφροδίτη.
Είναι φανταστικά! Θα’ θελα να μείνω εδώ, να ξυπνάω το πρωί, να ακούω τα σπουργίτια να τραγουδούν και τα παιδάκια να παίζουν στους δρόμους. Το δύσκολο είναι ότι πρέπει να φοράμε μάσκες γιατί δεν έχει πολύ οξυγόνο.
Καθώς φεύγαμε, μια κυρία μας κάλεσε στο σπίτι της για τσάι. Είναι πραγματικά όλοι οι κάτοικοι της Αφροδίτης πολύ φιλόξενοι.
Όμως ήρθε η ώρα να φύγουμε. Τα παιδάκια εξωγήινοι, καθώς φεύγαμε μας γέμισαν με ζεστές αγκαλιές.
Τι όνειρο κι αυτό, ελπίζω να πραγματοποιηθεί κάποτε!
Αντιόπη-Μαρία Καρσανίδου, Ε’1

Η χαμένη Μαγκντίν!
Θα σας πω μια ιστορία για μια φανταστική χώρα, τη Μαγκτίν. Ήταν μια χώρα κρυμμένη στα πέρατα της γης.
Ήταν μια βασιλική χώρα. Οι κάτοικοι έμεναν σε χρυσά σπίτια με χάλκινα παράθυρα. Οι βασιλικές οικογένειες διέθεταν χρυσό, χαλκό, διαμάντια και πολλά ιερά γυαλικά. Κάθε χρόνο την επισκέπτονταν διάσημοι βασιλιάδες και βασίλισσες. Το 1.900π.Χ. την επισκέφτηκε η Ήρα, η γυναίκα του Δία, για ένα σημαντικό δείπνο. Οι κάτοικοι μπορούσαν να συμμετέχουν σε όποιο δείπνο ήθελαν. Οι κάτοικοι ήταν αγαπημένοι και ελεύθεροι να κάνουν ό, τι θέλουν. Η Μαγκντίν έχει περισσότερους από 10.000 κατοίκους.
Όλοι οι κάτοικοι ήταν τόσο σίγουροι πως η χώρα τους δε θα πάθαινε τίποτα κακό. Όμως μετά από 3.000 χρόνια χαράς και διασκέδασης, η Μαγκντίν βυθίστηκε στα νερά του Ατλαντικού.
Αυτός ο μύθος περνάει από γενιά σε γενιά και με τα χρόνια γίνεται όλο και καλύτερος.
Δέσποινα Βελιτσιάνου, Ε,1

Θα σας πω μια ιστορία για ένα φανταστικό νησί
Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μακρινό, παραδεισένιο νησί την μαγευτική Νάξο ζούσε η θεά Αθηνά ,η προστάτιδα του νησιού. Εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα επικρατούσαν πόλεμοι με τους Γάλλους.
Οι κάτοικοι του νησιού λάτρευαν, θαύμαζαν την θεά της σοφίας, των γνώσεων και οργάνωναν μεγάλες τελετές και γλέντια που διαρκούσαν μία εβδομάδα. Η θεά Αθηνά τους εκτιμούσε όλους και γι’ αυτό τους μάθαινε, τους δίδασκε τη σοφία της. Αλλά και τους έδινε σημαντικές συμβουλές για τη ζωή.
Ένας μύθος του νησιού έλεγε ότι ένα μεγάλο τσουνάμι σκέπασε την «Χρυσή Νάξο» αλλά η θεά της σοφίας έσωσε το πολύτιμο αυτό νησί κι όλους τους κατοίκους του. Οι άνθρωποι της Νάξου ευχαρίστησαν τη θεά Αθηνά φτιάχνοντας ένα χρυσελεφάντινο άγαλμα προς τιμήν της. Φυσικά, δεν κατάφεραν να το φτιάξουν τόσο όμορφο όσο ήταν η ίδια στην πραγματικότητα. Έτσι αυτό το ονειρικό νησί μέχρι σήμερα είναι εκεί και σας περιμένει να το εξερευνήσετε.
Σοφία Καρρά Ε΄1

Θα σας πω μια ιστορία για μια φανταστική χώρα…
Μια χώρα στην άκρη του κόσμου, η Εστία, ένα μεγάλο και πλούσιο νησί με βασιλιάδες και διαμάντια. Η Εστία έδει και τα καλά της και τα κακά της.
Η Εστία είναι ένα απομακρυσμένο νησί, αλλά με πολύ ανεπτυγμένο εμπόριο. Πολλοί λαοί προσπάθησαν να την κατακτήσουν για τον πλούτο της αλλά ήταν απόρθητη. Η χώρα αυτή ήταν σχεδόν μέσα στη θάλασσα. Χιλιάδες άνθρωποι κατοικούσαν εκεί. Η Εστία ήταν χωρισμένη στη μέση. Οι πλούσιοι ζούσαν από την χαρούμενη πλευρά με τα γλέντια και τους χορούς. Οι φτωχοί ζούσαν στην σκυθρωπή πλευρά με τη φτώχεια και την πείνα. Το 500π.Χ. άρχισαν να γίνονται πολλές καταστροφές και κατακλυσμοί. Από τους πολλούς σεισμούς, μέσα σε μια νύχτα, βυθίστηκε μέσα στον ωκεανό.
Μέχρι σήμερα την αναζητούν οι επιστήμονες. Έχουν βρει πολλούς θησαυρούς και σημάδια ύπαρξης. Εδώ και χιλιάδες χρόνια πιστεύουν ότι υπάρχει αλλά δεν είναι σίγουροι.
Νεφέλη Κωτσή, Ε’1

Θα σας πω μια ιστορία για μία φανταστική χώρα
Μία φορά ένα αστέρι έπεσε από τον ουρανό μέσα σε μία λίμνη. Ο Λαμπερής. Έτσι το νησί ονομάστηκε Λαμπερία.
Στη Λαμπερία εξελίχθηκε μεγάλος πολιτισμός, με πολλά αγαθά και χρυσό. Είχε πλούσια βλάστηση και πολλά είδη ζώων. Είχε και πολλές λίμνες. Οι άνθρωποι εκεί ήταν φιλόξενοι και ζούσαν σε ένα μέρος όπου η φύση τους τα είχε δώσει όλα. Κάθε χρόνο περνούσε ένα αστέρι δείχνοντας ένα λαμπερό θέαμα. Η Λαμπερία ήταν στον Ειρηνικό ωκεανό, δίπλα στη Ρωσία και την Κίνα. Σκεφτόντουσαν να κατακτήσουν την Κίνα, όμως ήταν αδύνατο.
Μια μέρα ένα ηφαίστειο ξύπνησε και τα κατέστρεψε όλα. Ήταν ένα τραγικό τέλος, χωρίς να ξέρει κανείς τι απέγινε η Λαμπερία. Ακόμη και σήμερα επιστήμονες έχουν ενθουσιαστεί από αυτήν την ανακάλυψη. Μέχρι και λογοτέχνες έχουν εμπνευστεί και έχουν γράψει περίπου 83.000 βιβλία. Τέλος, η Λαμπερία θα μείνει στον αιώνα των αιώνων.
Κωνσταντίνος Καρατίδης, Ε΄1

Θα σας πω μια ιστορία για μια χώρα φανταστική…
Πριν από 10.000 χρόνια υπήρξε μια πανέμορφη, φανταστική, μαγική, λαμπερή, γυαλιστερή, μεγάλη χώρα.
Ήταν σαν τον παράδεισο! Εκεί άμα είσαι πιστός, καλός και βοηθάς συνέχεια ανταμείβεσαι με ό, τι ήθελες. Η χώρα λεγόταν Σβαρόβσκι. Όλα ήταν μαγικά! Αλλά δεν μπορούσες να περάσεις άμα δεν περνούσες δύσκολες και επικίνδυνες δοκιμασίες…
Η χώρα Σβαρόβσκι είχε τεράστια σπίτια για κάθε οικογένεια. Οι γυναίκες δεν ήταν αναγκασμένες να καθαρίζουν και να μαγειρεύουν όλη μέρα, αλλά όλα γίνονταν από μόνα τους, εκτός άμα έκαναν κάτι κακό ή έλεγαν ψέματα. Τα παιδιά δεν ήταν καταπιεσμένα να μαθαίνουν απ’ έξω, αλλά έπιναν ένα αηδιαστικό φίλτρο για να λένε το μάθημα νεράκι.
Μια ηλιόλουστη μέρα που τα παιδιά έπαιζαν, οι μαμάδες χαλάρωναν και οι μπαμπάδες διάβαζαν εφημερίδες, άρχισαν πολλές πλημμύρες, φρικτοί σεισμοί και άλλα διάφορα φρικτά πράγματα.
Η χώρα Σβαρόβσκι καταστράφηκε και βυθίστηκε μέσα στον Ειρηνικό ωκεανό και ακόμα την ψάχνουν.
Δανάη Αθανασιάδου, Ε’1

Χαμένο Όνειρο!
Θα σας πω ένα παραμύθι με μια ονειρική χώρα. Τη Χωχαρούπα! Είναι παραδεισένιο νησί στη χώρα των ονείρων. Τα πουλιά κελαηδούν σαν ένα νανούρισμα.
Έχει παλάτια στολισμένα με αγάπη και ευτυχία για τη χώρα του, έχει εκκλησίες στολισμένες με λουλούδια και χρυσό, είχε ό, τι μπορούσες να φανταστείς στη σμαραγδένια σου ψυχή.
Οι μέρες ήταν πάντα ηλιόλουστες γιατί οι άνθρωποι της Χωχαρούπας πότιζαν τον ήλιο με χαρά.
Είχαν ένα φανταχτερό άγαλμα με την Αφροδίτη που συμβόλιζε πόσο όμορφη είναι η χώρα.
Είχε μια κρυστάλλινη θάλασσα τη διαμαντένια.
Τα παιδιά πάνε στο σχολείο και μαθαίνουν για την αγάπη και την ευτυχία που είχαν οι άνθρωποι για την Χωχαρούπα.
Μια μέρα έριξε χιόνι και μέσα σε μια μέρα και μια νύχτα εξαφανίστηκε!
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Γιώργος ΜεΪμάρης Ε΄1